ઘર કદી, શેરી કદી, હું ગામ ભૂલી જાઉં છું,
કોઈ કોઈ વાર મારું નામ ભૂલી જાઉં છું.
આપને જ્યારે મળું હું ખુબ રાજી થાઉં છું,
રૂબરુ આવ્યો હતો શું કામ ! ભૂલી જાઉં છું.
આભના તારા થયાં,શું એ સ્વજન પાછા ફરે?
‘રાહ જોવી’, વ્યર્થ છે,વ્યાયામ ભૂલી જાઉં છું.
કોઈ નકશાથી નથી સંબંધ; મારે તો જવું,
જે તરફ રસ્તો નથી; અંજામ ભૂલી જાઉં છું.
હો જવાનું વસ્તીમાં ને નીકળું વેરાનમાં,
આવશે આવો વચે મુકામ ભૂલી જાઉં છું.
હું વિખરાઈ જતો પડઘો બનીને ખીણમાં,
શબ્દ સાથે પ્રેમનું પરિણામ ભૂલી જાઉં છું.
-હર્ષદ ચંદારાણા
No comments:
Post a Comment